Time flies! 200 days left. - Reisverslag uit Halifax, Canada van Marlous Kieboom - WaarBenJij.nu Time flies! 200 days left. - Reisverslag uit Halifax, Canada van Marlous Kieboom - WaarBenJij.nu

Time flies! 200 days left.

Blijf op de hoogte en volg Marlous

13 November 2014 | Canada, Halifax

Hoi lievertjes,

We leven inmiddels alweer 3 weken verder dan mijn laatste blog dus alweer veel om bij te kletsen. Dus hoop dat jullie tijd hebben!

Ik eindigde mijn blog met dat Maxime en Johan de dag ervoor waren aangekomen in Halifax. Die vrijdagavond moest ik tot 10 uur werken, ik moest de supervisor volgen tijdens de gehele shift. Aangezien meeste van jullie wel weten ik ben erg slecht in niks doen en stil staan, dus nadat ik ongeveer elke 5 minuten vroeg wat ik voor Johnny (supervisor) kon doen werd hij gek van me en zei ga lekker de “dutchies” vervelen! Dus ik mocht ongeveer 2 uur eerder naar huis. 'T was immers ook onwijs rustig in het restaurant dus er viel ook niet veel te doen.

De volgende dag was ik lekker vrij. Na heerlijk uitgeslapen en een middagje niks gedaan te hebben, was het om 6 uur tijd om met vrienden van Maxime (van Keltic resort) sushi te gaan eten. Misschien weet niet iedereen dit maar ik eet dus geen sushi, vis of iets wat dan uit de zee komt. Gelukkig voor mij en nog 1 meisje, Julia, was er ook kip met rijst! THANK THE LORD! Na gezellig gegeten te hebben was het tijd voor een avondje stappen. We begonnen in een bar die “Bitter end” heet. Het was een erg gezellige bar alleen onwijs druk dus besloten we daar weg te gaan. Na veel overleg en gedoe: we gaan naar een gay bar! Ik was onwijs benieuwd want had er van veel mensen al dingen over gehoord. Na een tijdje in de rij gestaan te hebben bij de bar/club “Reflections” kwamen we binnen en was het een keihard rock feest. Sharon en ik zijn daar echt totaal geen fan van dus besloten we lekker met z’n tweeën een drankje te gaan doen bij de bar “Argyle”, hier hadden we eerder ook al een keer een drankje gedaan dus we wisten dat we het daar leuk zouden vinden. Na al dat geloop en gedoe vonden we om 2 uur het al wel weer goed, we zijn lekker terug naar het hotel gegaan en ons bed ingedoken.

Zondag was nationale uitslaapdag in ons appartement, ik werd niet wakker voor 3 uur ’s middags! HEERLIJK! De volgende dag was het namelijk gewoon weer om 6 uur werken. Na het werk is het eigenlijk gelijk tijd om te douchen, omkleden en koken want de andere meiden komen dan thuis.

Dinsdag was het voor mij weer een vroege morgen om te werken dus na het eten nog even lekker een serie gekeken en gauw mijn bed ingedoken. Dinsdag na het werk hadden Sharon, Maxime en ik zin in een film, dus we hadden kaartjes gekocht voor “The best of me”, Johan ging ook mee naar de film maar naar een andere, een iets meer mannelijke ;).

Woensdag was ik heerlijk vrij dus ben ik bij een vriend een baseball wedstrijd gaan kijken. En heb ik voor Sharon gezorgd die met een migraine thuis kwam van uit het werk. Op woensdag hebben Anna (vriendin van school die haar stage in Barcelona loopt), Lindsey (vriendin uit Nederland) en ik heerlijk 2,5 uur geskyped en afgesproken dat we dat nu wekelijks zouden doen.

Donderdag was voor mij weer een normale werkdag. Na het werk ben ik uiteten geweest en heb ik een ijshockey wedstrijd gekeken met Daniel, Dave en Tim, wat echt onwijs gezellig was.

Vrijdag had ik een ander soort shift. Ik moest van 10 uur ‘s ochtends tot een uurtje of 2 alle minibars in het hotel checken. Dit valt onder In Room Dinning (IRD) maar als het erg druk is, wordt er altijd een 2de persoon ingeroosterd. Toen ik om half 2 al klaar was kon ik nog even lekker uitrusten want om 5 uur moest ik in het restaurant zijn als hostess. Na ongeveer een uur gewerkt te hebben en maar 2 tafels in het restaurant te hebben zitten stuurde de manager mij naar huis. Ik was hier onwijs blij mee want het was namelijk HALLOWEEEN! Gauw omkleden, klaar maken en op naar de bars. Sharon ging verkleed als een coca cola fles, Maxime was een piraat, Johan was een business man en ik ging als cola light flesje. We begonnen onze avond in een bar genaamd de “Ottoman”, hier bleven we ongeveer een uurtje. We wilden namelijk naar een aantal bars gaan om te kijken hoe alles was. Overal op straat liepen mensen verkleed, van baby tot piraat, van spiderman tot prinses. Noem het maar en het liep er wel. Onze 2e locatie was eigenlijk nummer 2, 3 en 4. Dit is namelijk 1 gebouw met 3 clubs erin. 1 was "Taboo", dit is meer een lounge idee dan een echte club. Nummer 2 was "Cheers", dit is onze nieuwe favoriete plek, een live band die de top 40 speelt waar je dus heerlijk mee kan meezingen en kan dansen. Dan had je ook nog de "Dome", deze club staat bekend als de slettentent. En dat was ook wel te merken zeg JEEETJE!.

Mijn manager had er goed over nagedacht en mij de dag na Halloween vrij gegeven, we waren namelijk pas half 5 thuis. Na dus heerlijk uit geslapen te hebben gingen de meiden (Sharon en Maxime), Daniel en ik een drankje doen. Na een erg gezellige avond vond ik het rond half 12 echt wel tijd voor mijn bed, aangezien ik zondag gewoon om 10 uur moest werken.

De nieuwe week begon weer met 2 dagen om 6 uur ‘s ochtends werken. Gelukkig begint het inmiddels aardig te wennen dat vroege opstaan en heb ik er niet zo’n moeite meer mee. Dinsdag heb ik heerlijk bijna een uur geskyped met een van mijn beste vrienden, Joppe. Heerlijk weer even bijgekletst en geroddeld over iedereen.

Woensdag had ik heerlijk een dagje vrij. Ik besloot om lekker mezelf te verwennen. Dus op naar de kapper, na 2,5 uur in de stoel gezeten te hebben liep ik weg als een blondine aangezien ik mijn haar in Digby licht bruin had geverfd. Ik heb nu toch wel echt besloten dat blond mijn kleur is, verven doe ik niet meer aan. Ook heb ik m’n nagels laten doen. Helaas belde werk en moest ik 2 uurtjes komen werken waardoor mijn wekelijkse skype date met Anna en Lindsey niet door ging.

De dagen die volgden waren weer drukke werkdagen. Zaterdag was het dan eindelijk zover.

De hele zomer hadden we het er in Digby al over: het meiden weekend. Alle meiden die in het restaurant werkten en in de keuken kwamen een nacht naar Halifax. Zodra ik dus op zaterdag klaar was kwam Rachael mij ophalen en zijn we gaan shoppen. Na een korte shop trip gauw terug naar het hotel want we gingen met zijn alle uiteten. Dit deden we bij het restaurantje hier om de hoek genaamd de “Henry house”. Nadat we gegeten hadden zijn we bij mij in het appartement nog even een drankje gaan doen. Rond half 11 vonden we het wel tijd om naar de bars toe te gaan. We begonnen bij een bar genaamd “Lower Deck”. De gemiddelde leeftijd lag wel een stukje hoger, maar god wat was het gezellig daar! Rond een uurtje of 1 besloten we naar Cheers te gaan waar ik het eerder al over heb gehad. Na heerlijk gestapt te hebben vonden we het rond half 4 wel tijd voor ons bed. Rachael bleef bij mij slapen die avond dus de volgende dag werden we uitgerust om 12 uur wakker.

En toen begon de werkweek weer, gelukkig had ik alleen maandag werk en dinsdag gelijk weer vrij.

Dinsdag was Remembrance day. De eigenaar van dit hotel is een Nederlander. Guido Kerpel. Hij had aan Maxime gevraagd of zij op deze dag een krans bij de memorial voor alle soldaten die in Nederland gevochten hadden wou neerleggen tijdens een dienst. Maxime was natuurlijk onwijs vereerd. Om half 10 begon de dienst , het was niet een grote dienst maar er waren een aantal Nederlandse veteranen die inmiddels in Canada wonen. Het was erg interessant om mee te maken.

Vandaag (woensdag) werd ik getraind in het cafe. Ja, je leest het goed.. weeeer een nieuwe plek..

Ik zal even kort uitleggen hoe dat komt. In dit hotel zit iedereen bij de vakbond, dit betekent dat zodra 1 iemand klaagt over iemand die niet bij de vakbond zit het hotel de werkplek gelijk moet veranderen.

Blijkbaar is er iemand geweest, die heeft gezegd dat ik de uren steel van iemand van de vakbond, dit is echter onjuist aangezien ze iemand te weinig hebben in IRD. Maar vanwege de vakbond moet het hotel mij dus nu ergens anders plaatsen. De enige andere optie was café, als ik in de afdeling F&B wil blijven. Dit zal niet voor fulltime worden aangezien eral een fulltime mederwerker is.

Ik zal aankomende weken dus in IRD, restaurant (hostess), Minibar (checken en vullen), en café werken.

Morgen komen de moeder en de neef van Sharon naar Canada en gaan we vrijdag naar een ijshockeywedstrijd.

Dit was het dan voor nu! Ik hoor snel van jullie.

Kusjes

  • 13 November 2014 - 12:27

    T. Guus:

    Wow, wat een verhaal weer. En wat heb je een hoop vriend(inn)en om mee uit te gaan, want dat is - geloof ik- wel je hobby! Lekker eten is er ook elke keer weer bij. Wat een geluk dat jij zo loopt te draven de hele dag, word je in ieder geval niet dik!
    Ik vond je lichtbruine kleurtje in je haar wel erg mooi staan trouwens.
    Halloween werd hier in 's-Gravenzande nauwelijks gevierd: een stel kindertjes liep wel verkleed rond om snoep op te halen.
    We zijn hier de herfst in gegaan, veel storm en haast geen blaadjes meer aan de bomen. Kan niet wachten tot het weer voorjaar wordt. Hou niet zo van kou en nattigheid.
    Kijk weer uit naar je volgende verslag en geniet van de leuke en mooie foto's die je via fb stuurt.

    Liefs,
    t. Guus

  • 13 November 2014 - 22:01

    Hein Verlinden:

    Hoi,
    Het blijft telkens weer verrassen de berichten van jou. Deze keer hebben we wel langer moeten wachten.
    De afwisseling tussen vrij zijn, werken, uitgaan, sociale contacten met iedereen en allemaal vrienden en vriendinnen is wel bijzonder. Ben toch een beetje achterop geraakt geloof ik. Mooi voor jou dat je het
    naar je zin hebt. Het lijkt wel allemaal heel ontspannend en totaal geen belasting voor jou. Houden zo.
    Bij mij is het heel wat stiller en minder drukte over de vloer. Was vanavond in Delft vanwege teambuilding.
    De drukte die jij beschrijft heb ik daar ook aangetroffen met veel studenten. Heel gezellig. Moet ik misschien
    ook vaker doen de kroegjes in. Op de terrassen was het nog net uit te houden met de kou.
    Gaan binnenkort wel weer een nieuw relaas van je horen.
    Veel groeten, Hein.

  • 14 November 2014 - 10:49

    Omoe:

    Lieve Marlous,

    Ik keek al uit naar weer een verhaal van jou.
    Van je vader en moeder heb ik nog niets gehoord. Reinou had een paar foto's.
    Bij jou vliegt de tijd. Wat heb jij het druk! Met werken èn met feesten! Leuk hoor, dat je daar ook zoveel vrienden en vriendinnen hebt.
    Houd nu alsjeblieft je blonde haar; dat hoort gewoon bij je en natuurlijke kleur is altijd mooier dan geverfd.

    Memorial Day: ik werd op 12 april 1945 in Oldeberkoop (Friesland) volkomen onverwacht bevrijd door Canadezen. 's Avonds sloegen ze hun kamp op in het dorp. Mijn vader sprak Engels en is toen nog tolk geweest . Maar de oorlog was nog niet afgelopen, dus de avondklok: na 8 uur mocht je niet meer op straat, gold nog. Ineens was er alarm, Duitsers. Dwars door de weilanden, sloten en prikkeldraad vluchtten we weer terug naar de boerderij. En toen was ik pas 10 jaar. Nog een paar dagen en dan word ik 80! Ga met Frederike en Wouter en Annemieke uit eten. Met Gerard en Reinou en Annabel zaterdag naar het Spoorwegmuseum.

    Heb plezier in je werk en wanneer je vrij bent!

    Liefs van Omoe


Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Canada, Halifax

Marlous

Actief sinds 31 Maart 2014
Verslag gelezen: 281
Totaal aantal bezoekers 8636

Voorgaande reizen:

17 Juli 2014 - 01 Juni 2015

Canadian Adventure 2.0

Landen bezocht: