Werkweek nummer 2

Hoi luitjes,

Er is inmiddels weer een week voorbij dus ik dacht laat ik jullie is vertellen wat er afgelopen week allemaal gebeurd is en wat ik heb gedaan!

Woensdag begon mijn werkweek weer na heerlijk 2 dagen vrij gehad te hebben waar ik uitgebreid in mijn vorige blog over heb gesproken. Deze week was er niet veel speciaals, paar Nederlandse gasten die het erg leuk vonden dat ik hier werkte!

Toen op donderdag het rooster binnen kwam via de mail zag ik dat ik 2 dagen zonder supervisor stond. Wat dus betekende dat ik officieel supervisor was. Ik schrok er eerst wel van, ik werk hier pas 2 weken wat nu? Na een gesprek met mijn manager die uitlegde dat het gewoon om te proberen is, dat zij zelf aanwezig is in het gebouw dus niet in het restaurant maar als het nodig is wel kon komen stelde mij dat gerust en dacht ik dat ik het wel zou zien. Het komt vanzelf goed heb vaker gewerkt in een restaurant. Voordat ik deze dagen als “supervisor” had was ik eerst nog 2 dagen vrij.

Maandag werd ik om 1 uur ’s middags opgehaald door John en Gina, voor de mensen die het niet weten, dit zijn 2 ouders die ik heb leren kennen tijdens mijn highschool jaar en erg close mee ben geworden. Omdat het lunch tijd was zijn we eerst even gaan lunchen bij een pizza delight hier in de stad. Na bijna 2 uur gereden te hebben kwamen we aan in Woods Harbour mijn voormalige woonplaats tijdens mijn high school jaar. Na even gerelaxt te hebben op de bank gingen Gina en ik samen even boodschappen doen. Ik vroeg natuurlijk gelijk of ik de truck mocht rijden, en ja hoor dat mocht! Nu heb ik immers officieel mijn rijbewijs. Net voor het avondeten kwam Nolan thuis, John en Gina’s zoon. Hij vroeg of ik na het eten mee ging rondje rijden naar Barrington, meeste jongeren hebben hier allemaal een eigen auto omdat de afstanden een heel stuk groter zijn. Dus ’s avonds komt iedereen in de auto naar bepaalde chill plekken en daar gewoon beetje niks doen eigenlijk.
De reacties van mensen toen ze mij zagen waren erg leuk en vooral geschrokken gezichten. Na ongeveer 2 a 3 uur in Barrington geweest te zijn was het wel weer tijd om naar huis te gaan. Nog eventjes met z’n alle voor de tv, daarna was ik echt gesloopt dus gauw m’n bed in.

De volgende morgen heerlijk uitgeslapen en daarna op naar Yarmouth. John was de week ervoor van een schuur gevallen toen hij het dak opnieuw aan het bedekken was en had het idee dat zijn ribben gebroken waren. Dus hup naar het ziekenhuis foto’s maken. En ja hoor ribben gebroken! Gelukkig duurde het ziekenhuis maar 20 minuten. Dus konden we daarna gelijk gaan lunchen in de stad. Bij een zaakje aan de haven even geluncht en op naar de “mall” je kan het niet echt een mall noemen want het heeft maar 4 winkels. Maar het was wel leuk even rond lopen en dingen kijken.
Rond een uurtje of 4 vonden we het wel weer genoeg geweest dus reden we weer terug naar huis. Eenmaal thuis gekomen begon John met het avondeten. Nolan was inmiddels ook weer thuis van werk, en paige hun dochter kwam ook even langs om mij te zien maar was ook gauw weer weg. Na het eten was het tijd om weer terug naar Digby te gaan, dus na 2 uur rijden was ik weer terug op digby pines.

Woensdag ochtend om 6.30 begon mijn eerste shift als supervisor. Het was een erg drukke ontbijtdienst maar gelukkig werkte iedereen goed mee en ging het goed. Die avond was mijn 2 de dienst, ik was best nerveus om de avonddienst omdat je dan meer verantwoordelijkheden hebt dan bij ontbijt. Tijdens de avond shift was Val erbij, ze legde dingen uit waarom ze dingen deed maar liet mij om mijn ding doen. Op het eind van de avond gaf ze me een compliment hoe ik het deed voor de eerste keer een avondshift lijden. Ik was blij dat het allemaal goed was gegaan dus was klaar voor vandaag.

Mijn tweede dag als supervisor. Vanmorgen bij het ontbijt ging het allemaal erg vlekkeloos, geleidelijke drukte wat erg fijn was zodat de serveersters ook gewoon rustig hun tijd konden nemen per tafel. Ik had gemerkt dat sommige meiden van de bediening minder tegen me praatte omdat ze wisten dat ik supervisor shifts kreeg. Toen de ontbijtdienst voorbij was kwamen 3 meiden naar me toen en zeiden sorry, ze snapte niet waarom ik zo snel al hostess en supervisor mocht zijn terwijl zij er bijna allemaal al meer dan een jaar werken. Nu ze me bezig hadden gezien en dat ik alles onder controle had begrepen ze waarom Val het had gedaan. Ik was opgelucht dat ze het tegen mij zeiden want het gaf af en toe het gevoel alsof ik iets verkeerds deed. Gelukkig was dat niet zo en is het nu weer helemaal goed!

Vanavond is mijn laatste, voor deze week, supervisor shift want vanaf morgen staan we weer met z’n tweeën.

Ik wil nog even mijn Omoe bedanken voor het lieve kaartje wat ik gisteren in de bus heb gekregen! Ik vind het leuk om post te ontvangen! Hou er wel rekening mee als je iets stuurt het ongeveer 1 a 2 weken duurt voor een normale kaart is aangekomen!

P.S. ik hoef bitterballen niet te missen want die staan gewoon op ons menu! Wat ben ik blij met een Nederlandse souschef!

Tot snel, ik moet nu 7 dagen achter mekaar werken dus het zal even duren voordat er weer een blog komt!